تبسم

حسرت گذشته را نخور..

 علامه حسن زاده: مگذارید حسرت اوقات گذشته زندگانی گریبان گیرتان شود.

از لحظه لحظه عمرتان جرعه جرعه معرفت بجویید و بنوشید.

لِكَيْلَا تَأْسَوْا عَلَىٰ مَا فَاتَكُمْ وَلَا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاكُمْ ۗ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ

آیه 23 سوره حدید

📜 تاریخچه‌ی تخریب حرم بقیع

📝 ظلم و جسارت وهابیت به آستان مقدس آل‌الله صلوات الله علیهم اجمعین

🔸 وهابیان دو بار، ابتدا در ۱۲۲۰ق و سرانجام در ۱۳۴۴ق با اتکا به فتوای ۱۵ تن از مفتیان مدینه، مبنی بر ممنوعیت اجماعیِ ساختن بنا بر روی قبور و لزوم تخریب قبور، به ویران کردن اماکن و بقعه‌های بقیع پرداختند.

 ⚔️در سال ۱۲۲۰ق، وهابیان پس از یک سال و نیم محاصره و در نتیجه شیوع قحطی در مدینه، شهر را به دست گرفتند.(پیش از آن شهر مدینه در تصرف عثمانی‌ها بود)

بنابر منابع موجود، سعود بن عبدالعزیز، پس از تسلیم شدن مدینه، همه اموال موجود در خزانه‌های حرم نبوی را توقیف کرد و همچنین دستور ویران کردن همه بناها و گنبدهای مدینه و از جمله قبرستان بقیع را صادر کرد.

بر همین اساس، بارگاه چهار امام شیعه و همچنین گنبد منسوب به حضرت فاطمه(س) که بیت الاحزان خوانده می‌شد، در حمله نخست وهابیان در سال ۱۲۲۰ق از میان رفت، و یا دچار خسارت جدی شد.

♨️ پس از این رخداد، دولت عثمانی، لشکری را برای تصرف مدینه و بازپس‌گیری آن از وهابیان فرستاد و در ذی‌الحجة ۱۲۲۷ق، حکومت بر مدینه را پس گرفت. بر همین اساس، محمود دوم، سی‌امین سلطان عثمانی، در سال ۱۲۳۴ق دستور بازسازی بارگاه‌ها را صادر کرد.

🗡⚔️ وهابیان بار دیگر در صفر ۱۳۴۴ق به مدینه حمله کردند. در این حمله، خسارت‌هایی به حرم نبوی و اماکن مذهبی وارد شد. 

هفت ماه بعد، در رمضان ۱۳۴۴ق، شیخ عبدالله بن بُلَیهد (۱۲۸۴-۱۳۵۹ق) که از سال ۱۳۴۳ تا ۱۳۴۵ق، قاضی القضات مکه بود، وارد مدینه شد و با استفتائی از مفتیان مدینه، حکم تخریب قبور را دریافت کرد. بدین ترتیب در ۸ شوال ۱۳۴۴ق، بقعه‌های بقیع تخریب شد.

بر اساس اسناد موجود، پس از تخریب، ملک عبدالعزیز، پادشاه عربستان، در نامه‌ای به تاریخ ۱۲ شوال ۱۳۴۴ق خطاب به عبدالله بن بلیهد، اقدامات وی در این باره را تحسین کرد.

” وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ”

#تاریخ‌پژوهی‌فاطمه‌الزهرا(س)

الإمامُ عليٌّ عليه السلام : قَليلٌ تَدومُ عَلَيهِ ، أرجى مِن كَثيرٍ مَملولٍ مِنهُ

امام على عليه السلام : عمل اندك كه بر آن مداومت ورزى،

از عمل بسيار كه از آن خسته شوى اميدوار كننده تر است.

نهج البلاغه حکمت 278

جمعه یعنی عطر نرگس در هوا سر می کشد

جمعه یعنی قلب عاشق سوی او پر می کشد

جمعه ها بهار صلوات است

دهانمان را خوشبو کنیم به ذکر صلوات بر حضرت محمد(ص) و خاندان مطهرش

ٱللَّٰهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ

💠 تعزیت عالمانه

▫️ دو نحو می ‌شود از فاطمیه بهره برد:
1️⃣ یکی اینکه خطبه فدکیه آن حضرت را درسی کرد بعد گریه کرد؛
2️⃣ یکی اینکه فقط گریه کرد.

▫️ فرق است بین دو نحوه بهره ‌برداری کردن از فاطمیه حضرت زهرا (سلام الله علیها)! یکی آن روایاتی که جبرئیل می ‌آید و مطالب را می ‌گوید را می ‌خواند و گریه می‌ کند و لو کسی برایش مدّاحی نکند؛ یکی تا کسی برایش مدّاحی نکند گریه نمی‌ کند؛ خیلی فرق است!

▫️ فهمیدن کمتر از گریه کردن ثواب ندارد! در آیه یازده سوره مبارکه «مجادله» فرمود اگر ما به یک آدم عادی یک درجه می ‌دهیم، به عالِم، چندین درجه می ‌دهیم: ﴿یرْفَعِ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنكُمْ وَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ﴾؛ یعنی مؤمنِ غیر عالم یک درجه دارد، مؤمنِ عالم چندین درجه.
هر دو در عزای حضرت زهرا (سلام الله علیها) شرکت می ‌کنند؛ اما یکی خطبه او را می ‌فهمد و بحث می ‌کند، یکی فقط آن آتش زدن را درک می ‌کند و گریه می‌ کند. فاصله خیلی است! حالا چرا ما آن بالایی را نرویم؟!
اگر برای انسان، نیل به درجات، ممکن است، چرا به درجه واحده اکتفا کند؟!

#فاطمیه
#آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی

《فَلَمْ أَرَ مَوْلًي كَرِيماً أَصْبَرَ عَلَي عَبْدٍ لَئِيمٍ مِنْكَ عَلَيَّ يَا رَبِّ

إِنَّكَ تَدْعُونِي فَأُوَلِّي عَنْكَ وَ تَتَحَبَّبُ إلَيَّ فَأَتَبَغَّضُ إلَيْكَ وَ

تَتَوَدَّدُ إلَيَّ فَلاَ أَقْبَلُ مِنْكَ كَأَنَّ لِيَ التَّطَوُّلَ عَلَيْكَ،فَلَمْ

يَمْنَعْكَ ذَلِكَ مِنَ الرَّحْمَهِ لِي وَ الإِْحْسَانِ إلَيَّ وَ التَّفَضُّلِ

عَلَيَّ بِجُودِكَ وَ كَرَمِكَ ‌فَارْحَمْ عَبْدَكَ الْجَاهِلَ وَ جُدْ عَلَيْهِ

بِفَضْلِ إِحْسَانِكَ إِنَّكَ جَوَادٌ كَرِيمٌ》

پس هيچ مولاي كريمي را بر بنده پستي، شكيباتر از تو بر خود نديدم، اي پروردگار من، تو مرا مي خواني، و من از تو روي مي گردانم،

با من دوستي مي ورزي و من با تو دشمني مي كنم، به من محبّت مي نمايي و از تو نمي پذيرم، گويا مرا بر تو منّت است،با همه اينها چيزي تو را باز نمي دارد از رحمت و احسان بر من، و تفضّل به جود و كرمت بر اين بنده،

بر بنده نادانت رحم كن، و با فزوني احسانت بر او جود آور، زيرا تو بخشنده كريمی.

فرازی از دعای افتتاح

امام علی علیه السلام:

«بادر الفرصۀ قبل أن تکون غصه»

                     فرصت را دریاب پیش از آن که (با از دست رفتن) سبب اندوه شود.                                                                              

سلام بر کتاب خدا، قرآن 

هر باب از این کتاب نگارین که برکنی
همچون بهشت گویی از آن باب خوشترست
 

مرغ دلم راهی قم می شود/در حرم امن تو گم می شود

عمه سادات سلام علیک/روح عبادات سلام علیک

 کوثر نوری به کویر قمی/آب حیات دل این مردمی

عمه سادات بگو کیستی؟ / فاطمه یا زینب ثانیستی؟

از سفر کرب و بلا آمدی؟ /یا که به دنبال رضا آمدی؟

من چه کنم شعله داغ تو را/ درد و غم شاهچراغ تو را

کاش شبی مست حضورم کنی/ باخبر از وقت ظهورم کنی

امام  علی علیه السلام: «مَنْ نَصَبَ نَفْسَهُ لِلنّاسِ إماماً فَلْيَبْدَأ بِتَعْليمِ نَفْسِهِ قَبْلَ تَعْليمِ غَيْرِهِ وَلْيَكُنْ تَأديبُهُ بِسيرتِهِ قَبْلَ تَأديبِهِ بِلِسانِهِ وَمُعَلِّمُ نَفْسِهِ وَمُؤدِّبُها أحَقُّ بِالإجْلالِ مِنْ مُعَلِّمِ النّاسِ وَمُؤدِّبِهِمْ»

آن که خود را پیشوای مردم سازد پیش از تعلیم دیگری،

باید به ادب کردن خویش بپردازد

و پیش از آن که به گفتار تعلیم فرماید باید به کردار ادب نماید

و آن که خود را تعلیم دهد و ادب اندوزد،

شایسته تر به تعظیم است از آن که دیگری را تعلیم دهد و ادب آموزد. 

نهج البلاغه، حکمت ۷3

دو صد گفته ، چون نیم کردار است