تبسم

عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ اَلْبَرْقِيِّ عَنْ شَرِيفِ بْنِ سَابِقٍ عَنِ اَلْفَضْلِ بْنِ أَبِي قُرَّةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ

قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : قَالَتِ اَلْحَوَارِيُّونَ لِعِيسَى يَا رُوحَ اَللَّهِ مَنْ نُجَالِسُ؟

قَالَ مَنْ يُذَكِّرُكُمُ اَللَّهَ رُؤْيَتُهُ

وَ يَزِيدُ فِي عِلْمِكُمْ مَنْطِقُهُ

وَ يُرَغِّبُكُمْ فِي اَلْآخِرَةِ عَمَلُهُ .

رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله فرمود:حواريون به عيسى عليه السّلام گفتند:يا روح اللّه با چه كسى بنشينيم‌؟

فرمود:با كسى كه ديدنش شما را به ياد خدا آورد

و گفتارش به علم شما بيفزايد

و كردارش شما را به آخرت تشويق كند.

أنَ الراحِلَ اِلیْکَ قریبُ المَسافة

و همانا مسافر به سوی تو، مسافتش نزدیک است

ای همه ساله پای بست غرور
در خرابات حرص مست غرور
 
حرصت افگنده باز از ره حق
اینچنین کی رسی به درگه حق‌
 
راه دور است و مرکبت لنگ است
بار بسیار و عرصه پرسنگ است
 
بار حرص و حسد زدوش بنه
هر چه داری بخور، بنوش‌ و بده
 
ره تو دور شد یقین بشنو
تو مجرد شو و مپای و برو
 
ترک این هستی مزور کن
دل به نور یقین منور کن
 
تا بدانی مسافت راهش
کم و بیش و دراز و کوتاهش

دو قدم بیش نیست این همه راه
راه نزدیک شد، سخن کوتاه
 
یک قدم بر سر وجود نهی
وان دگر بر در ودود نهی

منهاج العارفین و معراج العاشقین

سنایی

شکر آن را که دگربار رسیدی به بهار

بیخ نیکی بنشان و ره تحقیق بجوی 

حافظ                                       

مزرعه سبز فلک دیدم و داس مه نو

یادم از کشته خویش آمد و هنگام درو

زندگی، تر شدن پی در پی

   زندگی آبتنی کردن 

     در حوضچه اکنون است

  سهراب سپهری

با داده قناعت کن و با داد بزی
  در بند تکلف مشو، آزاد بزی
 
    در به ز خودی نظر مکن، غصه مخور
    در کم ز خودی نظر کن و شاد بزی

رباعی از رودکی

بزرگترین چیزی که بر طالب علم واجب است 

خالص گردانیدن نیت برای خداست که بنده را توفیق می دهد.

اگر اخلاص نیت نباشد،

هیچ کس موفق نمی شود از نربان دانش بالا رفته یا از آموخته های خود سودی برد

علامه ابوالحسن شعرانی

​

«کتاب را که باز می کنی دو بال یک پرنده را گشوده ای

پرنده ای که از زمین تو را به شهر های دور تو را به باغ های نور می برد» 

فریدون مشیری