تبسم

دست از مس وجود چو مردان ره بشوی
تا کیمیای عشق بیابی و زر شوی
 
خواب و خورت ز مرتبه خویش دور کرد
آن گه رسی به خویش که بی خواب و خور شوی
 
گر نور عشق حق به دل و جانت اوفتد
بالله کز آفتاب فلک خوبتر شوی

حافظ

معاشرت با صالحان

بشر به اکسیر محبت نیکان و پاکان سخت نیازمند است که محبت بورزد.

و محبت پاکان او را با آنها همرنگ و همشکل قرار دهد.

تجربه نشان داده است که 

آن اندازه که مصاحبت نیکان و ارادت و محبت آنان در روح موثر افتاده است،

خواندن صد ها جلد کتاب اخلاقی موثر نبوده است.

جاذبه و دافعه علی علیه السلام ص۶۷و ۶۹
مرتضی مطهری                

عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ اَلْبَرْقِيِّ عَنْ شَرِيفِ بْنِ سَابِقٍ عَنِ اَلْفَضْلِ بْنِ أَبِي قُرَّةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ

قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : قَالَتِ اَلْحَوَارِيُّونَ لِعِيسَى يَا رُوحَ اَللَّهِ مَنْ نُجَالِسُ؟

قَالَ مَنْ يُذَكِّرُكُمُ اَللَّهَ رُؤْيَتُهُ

وَ يَزِيدُ فِي عِلْمِكُمْ مَنْطِقُهُ

وَ يُرَغِّبُكُمْ فِي اَلْآخِرَةِ عَمَلُهُ .

رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله فرمود:حواريون به عيسى عليه السّلام گفتند:يا روح اللّه با چه كسى بنشينيم‌؟

فرمود:با كسى كه ديدنش شما را به ياد خدا آورد

و گفتارش به علم شما بيفزايد

و كردارش شما را به آخرت تشويق كند.

أنَ الراحِلَ اِلیْکَ قریبُ المَسافة

و همانا مسافر به سوی تو، مسافتش نزدیک است

ای همه ساله پای بست غرور
در خرابات حرص مست غرور
 
حرصت افگنده باز از ره حق
اینچنین کی رسی به درگه حق‌
 
راه دور است و مرکبت لنگ است
بار بسیار و عرصه پرسنگ است
 
بار حرص و حسد زدوش بنه
هر چه داری بخور، بنوش‌ و بده
 
ره تو دور شد یقین بشنو
تو مجرد شو و مپای و برو
 
ترک این هستی مزور کن
دل به نور یقین منور کن
 
تا بدانی مسافت راهش
کم و بیش و دراز و کوتاهش

دو قدم بیش نیست این همه راه
راه نزدیک شد، سخن کوتاه
 
یک قدم بر سر وجود نهی
وان دگر بر در ودود نهی

منهاج العارفین و معراج العاشقین

سنایی

کمتر از ذره نه ای پست مشو، مهر بورز

تا به خلوتگه خورشید رسی چرخ زنان

حافظ                                           

شکر آن را که دگربار رسیدی به بهار

بیخ نیکی بنشان و ره تحقیق بجوی 

حافظ                                       

مزرعه سبز فلک دیدم و داس مه نو

یادم از کشته خویش آمد و هنگام درو

زندگی، تر شدن پی در پی

   زندگی آبتنی کردن 

     در حوضچه اکنون است

  سهراب سپهری

با داده قناعت کن و با داد بزی
  در بند تکلف مشو، آزاد بزی
 
    در به ز خودی نظر مکن، غصه مخور
    در کم ز خودی نظر کن و شاد بزی

رباعی از رودکی

کتاب را که باز مي‌کني دو بال ِ يک پرنده را گشوده‌اي ‌ پرنده‌اي که از زمين تو را به شهرهاي دور تو را به

باغ‌هاي نور مي‌برد. ‌ ز هرکجا که بگذرد به ارمغاني از خرد به خانه‌ي تو روشني مي‌آورد. ‌ گشوده باد

بال‌هاي مهر او که جاودانه بر فراز مي‌پرد…

‌ فريدون_مشيري از دفتر: آواز آن پرنده غمگين