تبسم

خلاصه و لب اخلاق دو کلمه است: مرنج و مرنجان 

«حاج اسماعیل دولابی»

وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم 

که در طریقت ما کافری است رنجیدن 

                                                                     «حافظ»

خوشا دردی که درمانش تو باشی

خوشا راهی که پایانش تو باشی

خوشا جانی که جانانش تو باشی

خوشا ملکی که سلطانش تو باشی

ولادت امام رضا هشتمین اختر تابناک امامت و ولایت مبارک باد

بزرگترین چیزی که بر طالب علم واجب است 

خالص گردانیدن نیت برای خداست که بنده را توفیق می دهد.

اگر اخلاص نیت نباشد،

هیچ کس موفق نمی شود از نربان دانش بالا رفته یا از آموخته های خود سودی برد

علامه ابوالحسن شعرانی

یا محسن یا مجمل 

یا منعم یا مفضل

لست اتَکِلُ فی النجاة من عقابک علی أعمالنا 

 بل بفضلک علینا 

لأنک أهل التقوی و أهل المغفره 

تُبْدئُ بالإحسان نعما و تعفو عن الذنب کرما

ای نیکو، ای نیکو بخش، ای نعمت ده، ای فزونی بخش

چنان نیست که من برای نجات از عقاب تو به کارهامان تکیه کنم

بلکه به فضلی که به ما داری تکیه زنم 

زیرا تو اهل تقوا و شایسته آمرزشی

آغاز کنی به احسان از روی نعمت بخشی و گذشت کنی از گناه از روی کرم

فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی

روزی شخصی خدمت امیر المومنین علی علیه السلام می رود و می گوید:

یا امیر، بنده به علت مشغله زیاد نمی توانم همه دعاها را بخوانم چه کنم؟

حضرت علی علیه السلام فرمودند: خلاصه تمام ادعیه را به تو می گویم،

هر صبح که بخوانی گویی تمام دعاها را خوانده ای:

الحمدالله علی کل نعمه

خدای را سپاس می گویم برای هر نعمتی که من داده است

اسئل الله من کل خیر

و از خداوند درخواست می کنم هر خیر و خوبی را

و استغفرالله من کل ذنب 

و خدایا مرا ببخش برای تمام گناهانم

و  اعوذ بالله من کل شر 

و خدایا به تو پناه می برم از همه بدی ها 

بحارالانوار، جلد۹۱، صفحه ۲۴۲

حلول ماه رجب، فصل روییدن جوانه‌های عاشقانه زیستن

و ماه شست‌وشوی دل و جان از زنگارهای گناه و غفلت

و آماده شدن برای ورود به ضیافت‌الله اعظم مبارک باد 

ماه رجب آمد با دعای « یا من ارجوه لکل خیر …» 

رجب آمد با روزه ها  و شب زنده داری هایش

رجب آمد با لیله الرغائب 

رجب آمد با ایام البیض و اعتکاف و دعای ام داوودش

.

.

.

رجب آمد تا ما  را به پیشواز ماه رمضان ببرد…

حلول ماه ربیع الاول مبارک باد

شب، همان شب که سفر مبدا دوران می شد/ خط به خط باور تقویم، مسلمان می شد

شب همان شب که جهانی نگران بود آن شب / صحبت از جان پیمبر به میان بود آن شب

در شب فتنه، شب فتنه، شب خنجر ها / باز چاره علی بود نه آن دیگر ها

مرد، مردی که کمر بسته به پیکار دگر / بی زره آمده در معرکه یک بار دگر

تا خودِ صبح، خطر دور و برش می چرخید / تیغ عریان شده بالای سرش می چرخید

مرد آن است که تا لحظهی آخر، مانده / در شب خوف و خطر جای پیمبر مانده

باده در دست سبو بود و نفهمید کسی / و محمد خود او بود و نفهمید کسی

در شب فتنه، شب فتنه، شب خنجر ها / باز هم چاره علی بود نه آن دیگر ها 

دیگرانی که به هنگامه، تمرد کردند / جان پیغمبر خود را سپر خود کردند

بگذارید بگویم چه غمی حاصل شد / آیهی ترس برای چه کسی نازل شد

بگذارید بگویم، خطر عشق مکن / جگر  شیر نداری سفر عشق مکن

عنکبوت آیه ای از معجزه بر سر در دوخت / تاری از رشته ایمان تو محکم تر دوخت

چارده قرن به دل سوخته ام می دانی / مهر وحدت به لبم دوخته ام می دانی

باز هم یک نفر از درد به من می گوید / من زبان بسته ام و خواجه سخن می گوید:

«من که از آتش دل چون خم می در جوشم / مهر بر لب زده، خون می خورم و خاموشم»

​