دوباره ناحیه می خوانم از زیارت ها /  صدای گریه می آید میان این خط ها

کسی گریسته در این خطوط می دانم /  که بغص کرده در آن صامت و مصوت ها

کسی که بیشتر از هر کسی گریسته است / سیاه پوش تر از تکیه ها و هیئت ها

کسی که بیشتر از هر کسی محرم را / نفس کشیده و بوییده است مدت ها

و قرن هاست که او روضه ی عمویش را / گریسته است به مانند رود ها…شط ها

که نهر علقه هم گریه می کند با او / و آب می شود آن مشک از خجالت ها

تمام ناحیه* را گریه می کنم با او  / صدای اوست که می آید از روایت ها

مگر که او هم از آن جمع شاهدان بوده است / چه قدر خوب خبر دارد از شهادت ها

و گفته است از آن اسب و یال خونینش/ که زین خالی او می کند حکایت ها

به دست باد پریشان شده است موی حرم / سپید گشته از این رنج ها… اسارت ها

چگونه شرح دهم این غزل مجالش نیست / صدای گریه می آید میان این خط ها